Vergroten Sociaal Netwerk
Eenzaamheid
Wat is eenzaamheid eigenlijk?
Er is in Nederland, dus ook in Haaksbergen, sprake van stille eenzaamheid.
Eenzaamheid is een gevoel, een gevoel van leegte. Een gevoel van niet verbonden zijn met de anderen, met de wereld. Het is een verdrietig gevoel en gaat vaak gepaard met een gevoel van machteloosheid. Men kan hierdoor in een sociaal isolement komen. Eenzaamheid is niet, zoals vaak wordt gedacht, een tekort aan menselijke contacten. Eenzaamheid ontstaat vaak na een verandering in je normale levenspatroon.
Steeds meer blijkt dat mensen die last hebben van eenzaamheid grotere gezondheidsrisico’s lopen dan mensen die zich niet eenzaam voelen. Het afweersysteem is aantoonbaar slechter. Mensen die last hebben van eenzaamheid voelen zich ook minder gezond.
Je leest vaak dat vooral ouderen last hebben van eenzaamheid. Dat maakt het moeilijk voor jongeren om te zeggen dat ze last hebben van eenzaamheid. Toch is het een feit dat jong en eenzaam geen zeldzame combinatie is. Het is ook niet zo vreemd. Je leven verandert enorm snel als je jong bent. Vaak veel sneller dan wanneer je volwassen bent. Daardoor is het soms moeilijk de veranderingen bij te benen. Je bent je als het ware voortdurend aan het aanpassen aan je veranderende zelf. Het hoeven niet alleen gevoelens te zijn maar men kan ook daadwerkelijk eenzaam zijn.
Veelal weet men het niet van die ander. Men ervaart wel dat mensen zich gaan terugtrekken om wat voor reden dan ook. Men kan te midden van veel mensen toch heel eenzaam zijn.
Dit heeft verschillende oorzaken. Bijvoorbeeld het weinig of niet hebben van sociale contacten, het ontbreken van voldoende sociale vaardigheden, te weinig zelfvertrouwen en het hebben van te hoge verwachtingen van relaties.
Wanneer er een aanmelding is gedaan volgen onze huisbezoeken. Wij werken samen aan een vertrouwensband. Soms vinden er gesprekken plaats, gezamenlijke activiteiten zoals b.v. wandelen en soms is alleen de aanwezigheid al genoeg.
Door gesprekken kan er nagegaan worden waar het gevoel van eenzaamheid vandaan komt. Gezamenlijk gaan we dan aan de slag om zodoende het gevoel van eenzaamheid te beheersen, of te verminderen en leren om te gaan met de eenzaamheidsgevoelens. Hierdoor kun jij je prettiger gaan voelen en langzaam weer meer sociale contacten krijgen.
Eenzaamheid is een gevoel, een subjectief gegeven. Het wordt ervaren als er een verschil is tussen de relatie zoals men die heeft en de relatie zoals men die wenst. Het gaat dus om de kwaliteit van de relatie. Je kan pas over eenzaamheid spreken als het bovenstaande verschil als negatief wordt ervaren. Het wordt helemaal als ernstig ervaren als het verschil niet binnen redelijke termijn is op te lossen. Tevens als het je belemmerd in je dagelijkse ritme. Eenzaamheid is een tegenstrijdige ervaring tussen de gerealiseerde en de gewenste relatie. Er bestaat een grote variëteit in de mate, vorm en oorzaken van eenzaamheid. Elke vorm van eenzaamheid vereist wellicht een andere aanpak. Enkele manieren van aanpak zijn hieronder beschreven.
- Vergroten sociaal netwerk- het op peil brengen van gewenste relaties maar bovenal de kwaliteit van de relaties verhogen. Dit kan door nieuwe relaties aan te gaan of door bestaande relaties te intensiveren of te verbeteren. Eventueel inzet van een maatje.
- Standaardverlaging – onrealistische wensen en te hoge verwachtingen worden bijgesteld. Bijvoorbeeld het idee, dat je per se een partner moet hebben om gelukkig te zijn. Leren inzien dat contact van twee kanten moet komen en leren vragen om de steun en aandacht waar je behoefte aan hebt.
- Leren omgaan met gevoelens van eenzaamheid. Het verschil tussen de huidige relaties en de gewenste relaties blijft bestaan. Door relativering, afleiding, hobby’s, ontkenning ( situatie vermijden) of berusting (aanvaarding) kun je deze tegenstrijdige verschillen proberen te verminderen.
- Sociale vaardigheden aanleren.
- Vergroten van zelfvertrouwen. Ontwikkelen van een positief zelfbeeld.
Eenzaamheid kan dus een ernstig probleem zijn. Mocht jij zelf kampen met deze problemen, dan willen wij je hierbij graag ondersteunen.
Mocht je in jouw omgeving signalen opvangen over mensen die eenzaam zijn, dan vragen wij jou ook om dit aan ons door te geven, zodat wij kunnen proberen deze mensen te helpen.
Ik wil je meenemen naar een levensloop.
Een jonge vrouw wordt verliefd gaat trouwen of gaat samenwonen. Samen worden ze zwanger en ze krijgen een jongen of een meisje.
De eerst weken veel aanloop en moeder, vader en baby op een roze wolk. Maar wanneer de kraamvisite na een paar weken wegblijft, wordt deze wolk grijs.
Je bent dan als moeder aangewezen op jezelf. Je partner gaat werken en daar zit je dan met je baby.
Je behoort het van de buitenwereld allemaal fijn, leuk en aardig te vinden maar zo voelt het niet altijd. Als je dan ook nog voorlopig bent gestopt met werken kunnen de muren wel op je afvliegen. En met wie kun je erover praten? Met niemand, want je hoort gelukkig te zijn. Je leven is geheel op zijn kop gezet.
Ging je vroeger uit met vrienden en partner dan is dat nu grotendeels voorbij want je hebt een kind en je hoort ervan te genieten. Je kunt niet bij je partner terecht want deze voelt het niet zo. Bij familie en bij je vrienden kun je niet terecht. Je trekt je terug, je voelt je eenzaam.
Kinderen groeien op, gaan naar de basisschool, leuk gezellig spelen, veel vriendjes en vriendinnetjes. Behalve als je gepest wordt. Pesten is één van de oorzaken waardoor vooral kinderen problemen krijgen. Niet alleen op jonge leeftijd maar het speelt ook op oudere leeftijd een negatieve rol. Je kunt een minderwaardigheidscomplex krijgen en er depressieve gevoelens bij krijgen. Kinderen voelen zich eenzaam en alleen staan.
Pubers, nou die groeien en hun hormonen gieren door het hele lichaam. Je gaat met je vragen niet naar je ouders dat is niet cool. Aan de andere kant, je vrienden op school zijn ook niet altijd cool. Wat gebeurt er ondanks dat je een grote vriendenkring hebt? Je voelt je eenzaam. Je wilt erbij horen maar het lukt niet. Je gaat je terugtrekken. Je wordt depressief en soms resulteert dit in zelfmoord.
Na de pubertijd ga je misschien samenwonen, trouwen of wat dan ook. Gezellig om samen iets op te bouwen. Het leven gaat door.
Je wordt weer ouder en je gaat aan het werk. Er kunnen dan zaken gebeuren die je niet altijd zelf in de hand hebt. Bijvoorbeeld: Doordat je baas failliet gaat raak je je baan kwijt. Of het werk bevalt je toch niet. Je sociale vaardigheden zijn niet toereikend. Je verwachtingspatroon naar de ander is misschien niet terecht. Bijvoorbeeld: je kunt alleen maar gelukkig zijn als je een partner hebt, werk hebt enzovoort. Zoveel andere dingen waar je geen enkel vat op hebt.
Gevolg kan zijn dat jij je terugtrekt en eenzaam wordt.
De jaren gaan voorbij en je verliest de partner met wie je jaren lief en leed mee hebt gedeeld.
Natuurlijk heb jij je vrienden, misschien kinderen en andere familieleden. Hier zul je de eerst tijd ook steun van ervaren, maar dit wordt naar mate het langer duurt ook minder. De aandacht verslapt. Een ieder heeft zijn eigen leven.
Er zijn genoeg mensen die weer herstellen en weer een plekje weten te veroveren in de maatschappij. Er zijn ook mensen voor wie het gemis te groot wordt. Het gemis van samen ontbijten, koffiedrinken, eten, samen boodschappen doen, samen dingen kunnen ondernemen. Ze willen niet te veel afhankelijk zijn van hun vrienden, kinderen en familie. Ze komen in een negatieve spiraal en worden eenzaam.
Bij al deze oorzaken kunnen wij hulp bieden, een luisterend oor geven, gezamenlijk naar oplossingen zoeken. Deze levensloop maakt duidelijk dat gevoelens van eenzaamheid niet aan leeftijd gebonden zijn. Tevens dat levensfaseproblemen eenzaamheid tot gevolg kunnen hebben.